راه بی پایان...

گاهي شايد لازم باشد از ياد ببريم..

همه ي آنهايي را كه با نبودنشان بودنمان را به بازي گرفتند...

 

_______________________________________________

 

دلم غبار گرفته....مثه این وبلاگ که سال به سال اپ میکنم

 

راه بی پایان......

من اگه خدا بودم،همه چيز را مساوي بين بندگانم تقسيم ميكردم... اين انصاف نيست... كه يك نفر جان بكَنَد و ديگري بيخيال ترين آدمِ روي كره ي زمين باشد... كه يك نفر تنهايي را تا آخر عمر بغل كند و ديگري رنگ به رنگ آدم عوض كند... يك جاي كار ميلنگد...جور در نمي آيد... واقعاً اين انصاف نيست... راه بی پایان......

همیشه در رابطه یک نفر "شروع کننده" است.   شروع میکند به حرمت شکنی و عادی کردن یک سری نباید ها.   مثلا شروع میکند به خواندن پیام و جواب ندادن ؛  بدون گفتن شب بخیر خوابیدن ؛  مکالمه های کوتاه و بی حوصله جواب دادن.   همیشه یک نفر شروع میکند به سرد شدن...   همیشه هم آن شروع کننده است   که میرود   که گند میزند به باور هایمان   که جراتِ دوباره عاشق شدن را از ما میگیرد   که دلیل بی خوابی شب هایمان میشود...   این شروع شدن هایی که مقدمه چینیِ یک پایان است ؛   "پارادوکسِ" مطلقِ رابطه هاست... راه بی پایان......